In die zachtzoete bedding 
van geliefd zijn
door Jou
mijn Jezus 
vind ik mezelf 
en weerkaats ik
stilletjes het kristalzuivere Licht
dat Jij voor ons allen bent

Want Jouw Geest 
doet de onze ontwaken,
groeien , bloeien
tot een fontein 
van Vreugde en 
waarachtig Leven

Godgegeven heerlijkheid 

Mieke

We maken ons er wel eens zorgen over hoe we zullen blijven voortbestaan na onze dood.
In de herinneringen die nabestaanden aan ons hebben is het meest gehoorde antwoord hierop.
Dit zou dan het eeuwig leven zijn.
Ook na Jezus’ dood blijft Hij voortbestaan in de zending van de apostelen.
Maar ik meen dat dit toch veel dieper gaat dan bovengenoemde herinneringen.
Die zending gebeurt vanuit een relatie.
Dit is een levende relatie met een ‘levende’ Heer.
Ze hebben Hem gezien. Hij kwam na Zijn dood en Verrijzenis tastbaar aanwezig. En dit tot en met Hemelvaart.
Nu mogen we zelf verder vanuit die Liefde, die de dood overwon, leven.
Jezus leeft en is verheerlijkt omdat Hij de Zoon van God is.
Ook ons is een eeuwig leven beloofd maar dit kan maar gebeuren omdat eerst Jezus ons is voorgegaan.
Je geloof staat of valt met het erkennen van Jezus als Zoon van God.
Nu Hij bij de Vader is, is Hij onze voorspreker opdat ook wij eeuwig zouden leven maar daarvoor is er eerst nog een leven op aarde temidden van het kwaad.
Daarom bidt Jezus als Hij nog onder ons is tot God om de zijnen te bewaren.
We staan er niet alleen voor. De Geest is onze helper.
Nu meer dan in de tijd van Jezus’ leven op aarde.
Veni sancte Spiritus. Het is volgende zondag Pinksteren.

Dit weekend spreekt het evangelie over liefde. De kern van de Blijde Boodschap. Jezus maakt duidelijk dat liefde ervoor zorgt dat men altijd alles voor elkaar wil doen. Of worden we enkel nog aangesproken na een ramp zoals de oorlogen in Oekraïene en Gaza? Of als er weer een dode pas na weken wordt gevonden in zijn woning? Of als er voor een of ander goed doel een reuze benefiet wordt georganiseerd door de media?
Hoe blijf je in de liefde van God?
In het evangelie lezen we: ”Als gij mijn geboden onderhoudt, zult gij in mijn liefde blijven… Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt.” Ook in deze tijd, waar eigenwaan, eigenbelang, trots, bezit en genot wel eens het belangrijkste lijken.
Als we allemaal zorgen dat de anderen gelukkig worden zullen we uiteindelijk allemaal gelukkig zijn; dan zullen we leven in de vreugde van de Heer.
Jezus noemde zijn leerlingen “vrienden”. Misschien is het naïef om te geloven dat we allemaal als vrienden kunnen leven. Maar alleen dan zal de blijde boodschap, zich verspreiden over onze omgeving en wie weet over heel de wereld.

Als iemand vrijmoedig optrad is het Paulus wel. We lezen in de eerste lezing hoe hij contact zoekt en vindt bij de apostelen.
In de tweede lezing horen we dat we vrijmoedig met God mogen omgaan, ook als ons geweten ons veroordeelt.
We hoeven niet perfect te zijn.
Belangrijker is het om niet van God weg te lopen.
Ook als je je schuldig voelt, zelfs al is dit terecht.
God weet daar beter raad mee dan wijzelf.
Je mag opnieuw beginnen.
Steeds opnieuw beginnen, dat is echte nederigheid.
Je wordt dan ook milder voor anderen.
Iemand die in vrede is, is aangenaam om mee om te gaan.
Dat blijkt meer uit daden dan uit woorden.
Daden zijn als vruchten.
Ze groeien van binnen uit. Vanuit de verbondenheid met de wijnstok.
Het gaat om herhaaldelijke trouw aan wat van je gevraagd wordt.
Het geweten speelt wel een rol om je te doen stilstaan bij wat je doet.
Je wil en kan het goed doen.
Toch doen we het soms niet goed. Dat mag. Je leert er uit.
Maar het kan ook dat je het juist niet goed doet uit angst om te falen.
Je steekt je dan wat weg en hoopt dat niemand het ziet.
Dat is verstikkend en moet doorbroken worden.
Bij God ben je sowieso gezien en aanvaard. Als je het nu goed doet of niet.
Je hoeft je niet weg te steken.
Vanuit dat vertrouwen gaan leven brengt zoveel meer op aan vruchten, ook al is dat niet het doel.
Je mag vrijmoedig omgaan met God. Zeg Hem alles. Verwacht van Hem alles. Vraag het en geloof erin dat je gehoord wordt. Het zal beter gaan als je dat regelmatig doet en niet zo nu en dan. Dat maakt je opmerkzaam en doet je handelen naar Zijn woord. Alvast veel dank om het te proberen.

Met de hoeksteen staat of valt het hele gebouw.
Het is de eerste steen die alles bepaalt.
Zo is Jezus de hoeksteen van het geloof.
Zo dienen wij naar Hem te kijken.
Als de enige ware Heer.
Dé Goede Herder en niet ‘een’ goede herder zoals er nog zouden kunnen zijn.
Hij kent ons het beste en weet wat goed voor ons is.
Luister naar Zijn stem en je bent veilig.
Als Hij de weg wijst, loop je niet verloren, en dan nog komt Hij je zoeken.
Is het jouw schuld dat je verloren loopt? Er spelen nog zoveel andere factoren mee.
Maar Jezus geeft er alleen maar om je terug te halen, zonder berisping.
Vaak zien we niet hoe Jezus ons redt.
Hij doet het haast ongemerkt.
Hoe meer je van Hem gaat houden, hoe meer je Hem zal verstaan.
Maar ons verstand rijkt niet ver genoeg.
Onmetelijk is Zijn Liefde voor ons.
Hoe kunnen wij hier op antwoorden?
Niet in dezelfde mate.
Maar een geloof als een mosterdzaad is al genoeg om de heerlijkheid te proeven.
Als je het zaadje voedt met jouw aandacht zal het zeker groeien.
Maar wees ook niet te groot om steeds opnieuw te herbeginnen.
Met vallen en opstaan wordt een weg gebaand.
Een veilige en warme thuiskomst is verzekerd in Zijn Naam.

Jezus is voor ons gestorven. Opdat wij net als Hem vrij zouden zijn van zonden. Het verschil met Hem is dat wij vergiffenis nodig hebben. Telkens wij afwijken van het rechte pad wil Jezus ons opnieuw de hand reiken. Want de zonde bezwaart het leven. Meer dan we kunnen vermoeden. Jezus wil ons vrij maken. Een vermorzeld en berouwvol hart wijst Hij niet af.
Daarvoor is nederigheid nodig. En zoals Petrus aanvaarden dat Hij jou de voeten wast.
Je wordt maar rein door je open te stellen voor de volledig Zuivere.
Zonder vlek of smaad.
Je wordt opnieuw ‘iemand’ en kan waardig door het leven gaan.
Het is als een vuur dat brandt zonder te verbranden.
Een zekere loutering ondergaan vraagt ook vrijwillige instemming.
Je komt er uit als gesmeden edelmetaal.
Als je in contact komt met een integer persoon voel je je eigen beperktheid. Dat is niet altijd comfortabel maar toch hoef je niet bang te zijn te falen.
Een zachte uitnodiging om je verleden los te laten en jezelf niet altijd zo serieus te nemen helpt om over de drempel te stappen naar nieuw Leven.
Een leven van ontvangen om niet.
Een leven van dankbaarheid.
Een leven van hoop op een betere wereld voor iedereen.
Omdat niemand meer zichzelf hoeft te verdedigen.
De wapens neer.
Van defensief naar echt zelfzeker van binnenuit gegeven.
Vredevolle relaties bevorderen door geloof in het goede.
Uw Rijk kome.

De eerste christenen leefden één van hart en ziel. En zij bezaten alles gemeenschappelijk. Niemand kwam te kort.
Moeten wij geen heimwee hebben naar deze tijd?
Nu is de situatie wel anders.
“Wees niet langer ongelovig maar gelovig”, zegt Jezus tegen Thomas.
Thomas neemt dit aan en wordt een hevige getuige.
Hij leeft ook in gemeenschap met de apostelen.
Wat zegt Jezus tegen ons vandaag?
Wij noemen ons gelovig, maar zijn we het ook?
Is ons klein geloof niet vermengd met veel ongeloof en wereldse afleidingen?
Zijn we afgedwaald of hoort deze crisis bij de weg die we moeten gaan?
Het kan zeker geen kwaad om onszelf in vraag te stellen en te zoeken naar hoe we het beter kunnen doen.
Leven zoals de eerste christenen is misschien niet meer mogelijk. Dit was een gezegende tijd en een voorbeeld om steeds voor ogen te houden.
Maar nieuwe vormen zoeken, die passen bij deze tijd, dat is het waar we best mee bezig zijn.
De wortels niet vergeten is belangrijk.
Ik droom misschien van een renaissance maar hoe ziet die er uit?
Laten we luisteren naar mensen die er midden in staan.
Laten we oog hebben voor de brede basis in al zijn verscheidenheid.
We zijn misschien terug met weinig maar we zijn wel verspreid over vele strekkingen.
Maar één van hart en ziel wil ook niet zeggen dat we allemaal hetzelfde zijn.
Het gaat er juist om dat ieder zich thuis voelt zoals hij of zij is.
Als éénieder zijn verantwoordelijkheid neemt in het persoonlijk gebed, groeit de eenheid vanzelf vanuit de relatie met de Heer. Laten we daarover waken, ook bij onze broeders en zusters.
Maar vanzelf betekent niet dat er geen organisatie nodig is. Overleg en communicatie blijven belangrijk.

Het mooiste hoogfeest van het jaar!
Na zoveel onrecht Jezus aangedaan, zoveel lijden en verlies van waardigheid en menselijkheid, spreekt het Paasfeest van trouw tot in de dood, van mateloze liefde, van overgave en geloof in de Vader en van onuitsprekelijke moed. De verrijzenis geeft erkenning, maar ook verbondenheid en hoop. De liefde is tot het uiterste gegaan. Met Pasen krijgen we de krachtigste boodschap, een boodschap van nieuw leven. Macht en geweld, die Jezus ter dood brachten, worden in hun hemd gezet. Stenen worden weggerold, duisternis maakt plaats voor licht, de graankorrel krijgt kiemkracht! Zo is Pasen het feest van de overwinning van het leven. Pasen zingt over een mateloze liefde, een onverwoestbare hoop en een intens geloof. Laten we Pasen uitdragen. Onze wereld immers heeft hoop meer dan nodig. Onze wereld heeft het geloof in de overwinning van het leven en van het goede hard nodig.  Zalig Pasen!